Lisa (echte naam bekend bij redactie) is van 1928 en heeft de lataste 10 jaar last van reuma en spierpijnen. Dat is in de loop der jaren zo gegroeid, ze ging steeds meer pijnstillers slikken, nu niets meer. Ze heeft die pillen ook niet meer nodig.

Prednison kreeg ze ook aangeboden maar dat ze heeft ze altijd geweigerd; “je kunt er suikerziekte van krijgen, hoge bloeddruk, botontkalking en aangezichtspijnen”. Dat hoorde ze tenminste van anderen, die braken dan ineens van allerlei botten, maar haar huisarts bleef volhouden dat ze het maar eens moest proberen, “ach, mevrouwtje daar is alleen kans op als je langdurig grote hoeveelheden gebruikt ” zei hij telkens. Lisa wist wel beter, ze had mensen gesproken die juist vanwege deze bijverschijnselen gestopt waren met dit geneesmiddel. Ze gebruikte al medicijnen tegen hoge bloeddruk en omdat ze in 2003 een herseninfarct kreeg moet ze bloedverdunners gebruiken. Ze kreeg geen medicijnen tegen de reuma zelf, alleen tegen de bijverschijnselen, de pijn. Toen suggereerden haar kinderen om eens cannabis te proberen, maar dat durfde Lisa eerst niet. Ze was bang vanwege de negatieve publicaties in de media en het recente anti-cannabis offensief door de politiek. “Je zou er verslaafd aan raken, je zou er stoned van worden, in de gevarenzone terecht komen en het zou totaal niet helpen als medicijn”!

Minder pijn

Haar kinderen mailden Mediwiet en ik had een telefonisch gesprek met mevrouw de Roos om haar gerust te stellen en te informeren. De volgende dag ontving ze een 10 cc flesje van ons, goed voor 260 druppels en na twee maanden ging ik bij haar op bezoek voor een interview. “Ik nam een druppel, heel voorzichtig en na een paar uur werd de pijn minder. Mijn handen waren altijd heel dik en opgezet, het waren net klauwtjes, ik kon ze nauwelijks bewegen en dat is nu helemaal weg, kijk maar ze zijn nu gewoon soepel. Nou ja ’s morgens ben ik ook wel wat stijf hoor, maar ja ik ben dan ook 83. Als ik nu een dag in de tuin gewerkt heb dan voel ik dat wel hoor, een beetje stijf in mijn schouders, maar dat is normaal. Je moet er gewoon voorzichtig en normaal ermee omgaan, ik neem nu twee maal per dag 1-2 druppeltjes, eenmaal in de loop van de morgen en ’s avonds voor het naar bed gaan. Ik slaap nu ook een stuk beter, vroeger sliep ik nauwelijks, liep in de nacht door het huis, kon niet slapen van de pijn, probeerde alsmaar een andere houding aan te nemen die minder pijn gaf. Nu ben ik daar gewoon helemaal van af, al 7 weken, slaap nu gewoon goed en dat scheelt enorm hoe je je overdag voelt hoor. Geen enkel bijverschijnsel, de kinderen merken ook niets aan me.”

Zelf wietolie maken

Ik kaart het probleem van de bevoorrading aan. “We kunnen u niet eeuwig van olie blijven voorzien, dat is verboden, hoe denkt u in de toekomst aan olie te komen? Stichting Mediwiet is nu nog in de lucht, maar het kan zijn dat we er in de nabije toekomst niet meer zijn, wat we doen is illegaal”. Lisa lacht: “nou, ik zou me geen raad weten, het is het me wel wat waard, als ik het kan blijven kopen, dat zou ik wel willen hoor”. Ik ga door en vraag of ze eventueel een paar plantjes wil neer zetten in de tuin? “Nou dat zal niet gaan, mijn buren geven me gelijk aan bij de politie”, lacht ze, “dat zijn echt van die potentiële verraders”. Ze heeft de Tweede Wereldoorlog nog meegemaakt en toen geleerd voorzichtig te zijn. “Gaan we u dan in de een of andere Amsterdamse coffeeshop zien verschijnen”, prikkel ik verder. Dat lijkt Lisa ook niet zo’n goed idee want dan moet ze met het openbaar vervoer en dat doet ze al jaren niet meer. “Is het dan een idee om uw kinderen te vragen een plantje in de tuin te zetten voor hun oude moeder?” Daarmee wil Lisa haar kinderen niet belasten. Later, als de recorder uitstaat komen toch geleidelijk namen van familie en kennissen boven water bij wie best wel een paar plantjes kunnen worden neergezet. Ik leg uit dat onderdeel van de mediwiet filosofie is de mensen leren zichzelf te behelpen en zich niet passief en afhankelijk op te stellen. Dan voel je je ook beter, zit niet passief af te wachten en maar al die ellende te ondergaan. Het gaat de goede kant uit met Lisa, ze is op haar oude dag bezig met nieuwe ondeugende plannetjes te bedenken voor de toekomst waarmee ze zichzelf kan helpen. En waarom ook niet zegt ze enthousiast, “dit is een heel simpel middel dat mij erg goed helpt en het is erg goedkoop als je het zelf teelt. Van mijn arts krijg ik geen officiële mediwiet voorgeschreven dat weet ik nu al. Ik heb er nog niet met hem over gesproken, maar dan komt hij vast weer aanzetten met zijn Prednison, hij zal me misschien eventjes uit beleefdheid aanhoren maar dan zegt hij gegarandeerd dat doen wij mooi niet.”

Ik vertel haar dat cannabis zeer waarschijnlijk ook andere ouderdomsverschijnselen op afstand houdt, zoals Parkinson en dementie, ze is volgens mij hard op weg naar de 100! Lisa lacht: “nou, als ik onderweg geen last krijg van allerlei kwalen vind ik dat best hoor!”

Drie jaar garantie

Haar zoon voegt mij na afloop van dit interview toe: “voordat moeder olie gebruikte, als je dan met haar over een evenement sprak dat over een maand of zo zou plaatsvinden dan was altijd haar reactie: “ nou, als ik er dan nog ben!” Nu ze wietolie gebruikt wil ze op allerlei artikelen drie jaar garantie hebben!”

Een jaar later belt Lisa me op; “mijn foute buren gaan verhuizen, heb je een paar zaadjes voor me”?